روزه

روزه آن است كه انسان براى انجام فرمان خداوند عالم از اذان صبح تا مغرب از چيز هايى كه روزه را باطل مى‏كند، خوددارى نمايد.

نيت روزه

در روزه داشتن نيت شرط است، به اين گونه قصد كند انجام عبادتى را كه در اسلام به نام روزه آمده و تصميم بگيرد كه به قصد نزديك شدن به خداى تعالى از هر چه كه روزه را باطل مى كند خوددارى نمايد. در نيت روزه اضافه بر قصد قربت و داشتن اخلاص و تعيين روزه اى كه قصد اطاعت امر آن را دارد چيز ديگرى معتبر نيست.

در ماه رمضان كافى است نيت كند كه فردا را روزه مى گيرم، احتياج به تعيين ندارد، بلكه اگر نداند فردا جزء رمضان است و يا فراموش كرده باشد باز هم همين كه نيت روزه فردا را داشته باشد كافى است و به حساب رمضان واقع مى شود، به خلاف اين كه بداند فردا رمضان است كه اگر نیّت غير رمضان را كند نه از رمضان واقع مى شود و نه از غير آن.

در غير رمضان بايد روزه اى را كه مى خواهد بگيرد تعيين كند و قصد كند، مثلا؛ قصد كفاره روزه قضاء يا نذر مطلق و بلكه نذر معين را نيز بنمايد و همين كه به طور اجمال آن را تعيين كند كافى است، مثلا؛ اگر بگويد: روزه اى كه به ذمه ام هست به جا مى آورم كافى است.

نيّت روزه مستحبى

اگر نيت كند فردا را براى رضاى خدا روزه مى گيرم به دو شرط صحيح است:

1.    زمان صالح براى روزه مستحبى باشد و

2.    او كسى باشد كه روزه مستحبى از او صحيح باشد.

صحّت روزه

در صحّت روزه شرط نيست، روزه دار همه باطل کننده ها را، کامل بداند. اگر نيت كند كه از هر چيز كه روزه را باطل مى كند امساك نمايد كافى است. اگر نيت كند كه از اموري كه مى داند مفطرات جزء آن امور است امساك كند، روزه اش درست است.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: